ชิด ๒ หมายถึง ก. ใกล้จวนติดหรือใกล้จนติดกัน เช่น นั่งชิดกัน ชิดเข้าไปอีกหน่อย.
[ชิเดนซี] (แบบ) น. ผู้มีอินทรีย์อันชนะแล้ว, ผู้สํารวมอินทรีย์. (ป., ส. ชิต + อินฺทฺริย).
[ชิด, ชิตะ] ก. ชนะแล้ว. (ป., ส.).
[ชิด, ชิตะ] ก. ชนะแล้ว. (ป., ส.).
[ชิตินซี] (แบบ) น. ผู้มีอินทรีย์อันชนะแล้ว, ผู้สํารวมอินทรีย์. (ป., ส. ชิตนฺทฺริย).
ดู ชิต, ชิต.
น. โลหะเจือชนิดหนึ่ง ประกอบด้วยตะกั่วและดีบุก นิยมใช้ทําพระเครื่อง; (โบ) ชิน หรือ ชินธาตุ หมายถึง ดีบุก. (ปรัดเล).
ก. เคยมาแล้วบ่อย ๆ, คุ้นหรือเจน.